Kobieta w pięciu filmowych odsłonach - o książce

W kolejnym eseju, odnosząc się do filmu, koncentruje się na analizie pięciu produkcji fabularnych z lat 1965-1985 (uwzględniając daty premier, nie zaś produkcji), skupiając na aspektach z reguły pomijanych w recenzjach.

 

 

 

Mamy więc oto Beatę (1965)

Mamy Annę (1968)

Mamy Agnieszkę (1973)

Mamy Madzię (1983)

Mamy w końcu Ewę (1985)

Kobiety w podróży. Jednodniowe wycieczki z Rzeszowa i okolic - Klaudia Ewelkana

 

Praktyczny przewodnik turystyczny, przybliżający liczne atrakcje, przede wszystkim (jako że są wyjątki) regionu południowo-wschodniej Polski, Rzeszów i okolice traktując jako miejsce z którego rozpoczniemy i w którym zakończymy podróż. Opracowanie dedykowane jest przede wszystkim kobietom, stawiających  na kolej jako środek transportu, w potrzebie dotarcia do wybranych atrakcji turystycznych. Autorka przewodnika zaproponowała 35 wycieczek, koncentrując się na praktycznych poradach – czym, skąd i gdzie wyruszyć i dotrzeć w miejsca, które zdołamy osiągnąć w ciągu jednej doby. Tekst uzupełnia 156 zdjęć i 44 mapki, dzięki którym łatwiej będzie przygotować się do wyjazdów, orientując jednocześnie w tym, z czym zetkniemy się podczas wyprawy. Opracowanie ma 134 strony.

 

Kobieta w pięciu filmowych odsłonach - Klaudia Ewelkana

 

Kobieta w roli pierwszoplanowej w polskich filmach fabularnych. Analiza pięciu produkcji które miały premierę w latach 1965 – 1985. Opracowanie ma 62 strony.

Selfie Girl Photo Album - Klaudia Ewelkana

 

Black And White Photos

170 gsm paper

Vintage photo effects

22 pages

 

Girl Photo Album Black And White Photos - Klaudia Ewelkana

 

170 gsm paper

Vintage photo effects

Monochromatic photos

22 pages

 

W dolinach cienia

 

Głupią być. Jakże wtedy łatwo żyć. Czuję – minął już czas, gdzie wynajęłam go dla przekonania mnie o tym. Pohamuj się z określonym odbieraniem rzeczywistości, bo zwariujesz. Czekać? Wieczorem, rano, w południe, próbując nakarmić niepokój. I wchodzę w podziemie, tkwię w nim, tam odrzucone, czy te, co same odsunęły się w cień. Czuję, że coś nas łączy. Czują to również one. Uwalniam tych z góry od siebie, widzę ich żal, za moim ciałem. Reszta mnie, dla nich nieistotna. Zanim wrzuciłam rzeczy w plecak tego dnia, drążyły głowę myśli dni minionych. Który to już raz?

 

 

 

 

Movies: Lesbian and bisexual women: Clara Stern - Wenn wir die Regeln brechen 2022

Female film directors. Movies: Lesbian and bisexual women.    

Clara Stern Wenn wir die Regeln brechen Austria 2022

Reżyserki i ich filmy z motywem homoseksualnej relacji kobiet.

 

 

 

 

 

Motyw homoseksualnej relacji kobiet w filmach reżyserek

Popularyzatorskie opracowanie, w którym autorka przybliżyła, poddając analizie (krótko je opisując), ponad 250 filmów wyreżyserowanych przez kobiety, z wyraźnie nakreślonym motywem homoseksualnych relacji kobiecych. Pod pojęciem „homoseksualna relacja” kryje się najczęściej romantyczne, czy też seksualne powiązanie kobiety z kobietą, niezależnie od tego jakiej były orientacji psychoseksualnej. Relacja lesbijska to tylko pewien procent pośród prezentowanych kontaktów, w których dochodzi do powiązania ze sobą bohaterek płci żeńskiej. Rozpowszechniany bezmyślnie termin „filmy lesbijskie” przy opisywaniu produkcji w których kobiety łączą się ze sobą romantycznie, czy też także seksualnie, to heteronormatywne uproszczenie które zakłamuje obraz owych kobiecych relacji, jakie same w sobie są homoseksualne, gdyż w relacji tej odnajdujemy osoby tej samej płci, ale jednocześnie tylko w części lesbijskie, czyli takie, w której bohaterkami uczyniono kobiety homoseksualne. Za próbą analizy dorobku kobiet reżyserek, stała potrzeba ustalenia jak bardzo ich pogląd (uwzględniając ich współpracę z innymi osobami, najczęściej ze scenarzystkami) na relacje kobiece różni się od poglądu na ten temat mężczyzn. Autorka przede wszystkim próbowała ustalić status psychoseksualny reżyserek, aktorek, i bohaterek filmowych, odnosząc się do pewnych cech tych ostatnich, a także sposobu w jaki prezentowano je w filmach. 

 

 

Pola Raksa (Apolonia Raksa) Adaptacja i normy

Symptomatyczne, że krótkie liczne wspominki o Poli Raksie w polskiej prasie, czy też w internecie, bazować muszą na tym co przeszłe, zaistniałe głównie w prasie filmowej i regionalnej lat 60/70 XX wieku, gdyż bohaterka w przeciwieństwie do innych aktorek w jej wieku, lub zbliżonym, z jakiegoś powodu postanowiła odciąć się od świata, uniemożliwiając tym sposobem dotarcie do niej w celu pozyskania informacji o sobie. Czy pisząc o Poli Raksie namierzać w takim razie na kompleks przemijania? Może na niechęć do publicznego konfrontowania się z pytaniami o sprawy uchodzące za prywatne, przykładowo nieudane małżeństwo, relacje z innymi mężczyznami, czy też przykładowo o stosunek do totalitarnego systemu (czyli PRL-u), z którym ułożyła sobie całkiem poprawne stosunki? A gdyby jeszcze ktoś zaczął wyjaśniać w rozmowie z nią jak bardzo okazuje się być normatywna, odnośnie relacji płciowych, stosunku do wierzeń, gdzie okazuje się być typowo polska, odnośnie tzw. wartości chrześcijańskich (religijne dogmaty), a „nowe”, po wyrwaniu się z „rzeczywistości” którą współtworzyła, nie zaprzątając sobie głowy „innością”, przedstawi, w ramach odpowiedzi na pytania „niestandardowe”, jako nienormalność – nienormatywność płciowa, w tym kulturowa, relacje płciowe, nieheteroseksualne orientacje seksualne, należałyby przykładowo do czołówki tematów, przy których by poległa… Potraktować „wątpliwości” przy charakteryzowaniu człowieka, czyli Raksy, w formie naturalnej przymiarki do krytycznego spojrzenia na jej żywot, stawiając zarzuty? Czy uwzględnić zaledwie prawo do dyskusji o niej – tworząc kolejne bezbarwne podsumowanie? Tak, to wszystko na co namierzam powyżej, można przypiąć do praktycznie każdej aktorki, czy każdego aktora z Polski, szczególnie z czasów gdy Raksa funkcjonowała zawodowo i udzielała się na różny sposób społecznie – taki „urok” konwencjonalnych świadomości budujących cywilizację w której wyłącznie je i ich się uwzględnia.